Imagina ser una persona que vive en una de las colonias de los grandes imperios europeos a finales del siglo XIX: Un relato en primera persona sobre las causas de la colonización de tu tierra y el proceso de ocupación.

Este trabajo ha sido verificado por nuestro tutor: 3.12.2024 o 3:00

Tipo de la tarea: Texto argumentativo

Añadido: 28.11.2024 o 22:59

Nome da personaxe: Malika

Vivo en Dakar, unha vibrante cidade na costa de Senegal, e o ano é 1896. Desde hai décadas, os franceses estableceron o seu dominio sobre o noso territorio, pero o proceso de colonización segue moldeando a nosa realidade cotiá. Para comprender as causas desta ocupación é necesario mirar cara á ambición europea de dominar non só terreos senón tamén recursos na nosa rica terra africana.

A finais do século XIX, Europa estaba inmersa na súa era de imperialismo, movida polo que chamaron a “Misión civilizadora”. Francia, á busca de materias primas e mercados, puxo a súa atención en África Occidental. Senegal non foi a excepción. A navegabilidade do río Senegal converteu Dakarem nunha localización estratéxica para o comercio e a administración. O propósito inicial disfrazouse como un intento de traer progreso e modernización, pero pronto se fixo evidente que os franceses pretendían explotar os nosos recursos naturais e man de obra.

O proceso de ocupación foi gradual pero implacable. Primeiro, estableceron estacións comerciais á beira do río e, máis tarde, cemiterios e asentamentos permanentes. A cidade de Saint-Louis converteuse na capital da África Occidental Francesa, e a súa infraestrutura foi medrando coa construción de ferrocarrís e portos. Estes avances non estaban destinados a beneficiarnos, senón a facilitar a extracción e o envío de ouro, goma arábiga, aceites, e outros produtos valiosos cara a Europa.

Na vida cotiá, os cambios foron drásticos. As nosas terras foron ocupadas e redistribuídas segundo as necesidades dos novos administradores, sen ter en consideración os modos de vida tradicionais. O goberno francés, baixo a súa política de “asimilación”, tentou borrarnos as nosas propias culturas e impoñer a súa lingua, relixión e educación. Nas escolas ensínannos a historia de Francia, subestimando as nosas propias historias e saberes.

A convivencia co colonizador é complexa. A diferenza das poucas familias africanas que lograron certa influencia integrándose nas estruturas coloniais, a maioría dos nosos antepasados foron relegados a traballos mal pagos e explotacións agrícolas. A nosa dignidade, a nosa identidade, foi esixida a cambio de 'progreso'. E máis aló dos aspectos económicos, a estrutura social sufriu unha transformação radical: o nostálxico son das nosas danzas e tradicións nas vodas e festivais esmorece entre as rúas pavimentadas polos que nunca entenderán o significado real delas.

Nestas circunstancias, teño sentimentos enfrontados. Existe un desexo de resistir e preservar a nosa cultura, pero tamén está a realidade de que os colonizadores teñen o control. Terá a colonización algún impacto positivo a longo prazo? Cambiará a nosa situación? Moitos expertos parecen suxestionalo, argumentando que a nosa exposición á educación occidental, infraestruturas e medicina podería eventualmente axudarnos. Non obstante, non podo esquecer as innumerables vidas perdidas e as familias rotas mentres loitaban por manter a súa liberdade e integridade.

O impacto da colonización no noso pobo é profundo e duradeiro. No día a día, vemos como a nosa economía está integrada de forma indiferente no sistema capitalista francés, mentres as nosas voces se afogan baixo o peso do poder colonial. No futuro, quizais logremos recuperar a nosa identidade e forxar a nosa propia nación. Ata entonces, a loita continúa, un esforzo por lembrar e reconstruír, para que a nosa historia e cultura non sexan esquecidas, servindo como legado para as xeracións vindeiras.